کبسول پروگراف | عوارض مصرف پروگراف (Tacrolimus) چیست؟ | موارد مصرف و تداخل دارویی پروگراف

 کبسول پروگراف ، موارد مصرف پروگراف (Tacrolimus) مکانیسم اثر پروگراف (Tacrolimus) موارد منع مصرف پروگراف(Tacrolimus) عوارض جانبی پروگراف (Tacrolimus) کبسول پروگراف | عوارض مصرف پروگراف (Tacrolimus) چیست؟ | موارد مصرف و تداخل دارویی پروگراف 

قیمت کپسول پروگراف

عوارض کپسول کوگرافت

تاکرولیموس چیست؟

کپسول تاکرولیموس

قرص مایفورتیک

عوارض قرص سل سپت

داروی مایفورتیک

مکانیسم اثر تاکرولیموس

 

موارد و مقدار مصرف پروگراف : 

موارد و مقدار مصرف 

پیشگیری از پس زدن عضو در پیوند آلوژنیک کبد، کلیه و قلب. 

بزرگسالان: برای بیمارانی که توانایی دریافت دارو از طریق خوراکی ندارند، در پیوند کبد و کلیه mg/kg/day 0.03-0.05 و در پیوند قلب mg/kg/day 0.01 به صورت انفوزیون وریدی تزریق می‌گردد (حداقل 6 ساعت بعد از پیوند). بهتر است دارو هر چه سریع تر به فرم خوراکی تعویض گردد (اولین دوز خوراکی 12-8 ساعت پس از قطع انفوزیون). در پیوند کلیه، دوز خوراکی ظرف 24 ساعت پس از پیوند و برقراری عملکرد کلیوی داده می‌شود. 

دوز خوراکی توصیه شده اولیه در پیوند کبد mg/kg 0.1-0.15 روزانه در دو دوز منقسم، در پیوند کلیه mg/kg 0.2 روزانه در دو دوز منقسم، در پیوند قلب mg/kg 0.075 روزانه در دو دوز منقسم می‌باشد. 

میزان دارو بر اساس پاسخ فرد تنظیم می‌گردد. 

کودکان (فقط در پیوند کبد): ابتدا با mg/kg 0.03-0.05 روزانه وریدی آغاز می‌شود و سپس با فواصلی مانند بزرگسالان mg/kg/day0.2-0.15 خوراکی ادامه یابد. 

تنظیم دوز: در بیماران با نارسایی کبد یا کلیه حداقل میزان مؤثر (چه به صورت خوراکی و چه وریدی) برای بیمار تجویز گردد. 

مکانیسم اثر 

اثر سرکوب‌کننده ایمنی: مکانیسم دقیق دارو شناخته شده نیست. دارو فعالیت لنفوسیت‌های T را مهار می‌نماید. شواهدی وجود دارد که دارو با پروتئین داخل سلولی به نام FKBP-12 اتصال می‌یابد و کمپلکس این دو با کلسیم، کال مودولین و کلسی‌نورین تشکیل می‌گردد. این واقعه باعث مهار تشکیل فاکتور هسته‌ای سلولهای T فعال می‌شود و در نتیجه سرکوب ایمنی رخ می‌دهد

عوارض جانبی پروگراف: 

ملاحظات اختصاصی 

1ـ دارو در کمترین میزان مؤثر به بیمار داده شود. 

2ـ در تمام موارد به همراه کورتیکواستروئیدها مصرف شود، در پیوند قلب با آزاتیوپرن یا مایکوفنولات استفاده شود. 

3ـ در بیمارانی که پس از عمل الیگوری دارند، تاکرولیموس پس از 48 ساعت تجویز می‌گردد. 

4ـ به علت احتمال آنافیلاکسی، اقدامات احتیاطی لازم صورت گیرد. 

5ـ شکل تزریقی دارو با نرمال سالین و یا دکستروز 5% رقیق شود و قبل از استفاده به غلظت بین mg/ml 0.02 - 0.004 برسد. 

6ـ بیمارانی که فرم وریدی دریافت می‌نمایند به مدت حداقل 30 دقیقه پس از شروع انفوزیون (و سپس به طور متناوب) تحت نظر باشند. 

در صورت بروز علائم آنافیلاکسی دارو قطع و اقدامات درمانی انجام گردد. 

توصیه می‌شود یک منبع اکسیژن و نیز محلول تزریقی اپی نفرین 1: 1000 در بالین بیمار قرار داشته باشد. 

7ـ به علت احتمال هیپرکالمی (هیپرکالمی ملایم تا شدید در 44-10% بیماران پیوند کبد با تاکرولیموس گزارش شده است)، سطح پتاسیم بیمار مانیتور شود، همچنین از مصرف دیورتیکهای حابس پتاسیم خودداری گردد. 

8ـ بیمارانی مبتلا به نارسایی کلیه تحت نظارت قرار گیرند (کاهش دوز در برخی موارد ضروری است). در بیمارانی که کراتینین پیوسته بالاست و به تنظیم دوز پاسخ نمی‌دهند تعویض تاکرولیموس پیشنهاد می‌شود. 

9ـ در بیمارانی که از نارسایی کبدی پس از پیوند رنج می‌برند مانیتور مداوم ضروری است زیرا این واقعه باعث افزایش نارسایی کلیه ناشی از سطوح بالای تاکرولیموس می‌شود. 

10ـ بیمارانی که تحت درمان با تاکرولیموس و سایر سرکوب‌کننده‌های ایمنی هستند در ریسک ابتلا به لنفوم و سایر بدخیمی‌ها می‌باشند (از جمله پوست). این احتمال به شدت و طول درمانی بستگی دارد (تا به نوع دارو). 

11ـ در بیمارانی که داروهای سرکوب‌کننده ایمنی مصرف می‌نمایند احتمال وقوع یک اختلال لنفوپرولیفراتیو ناشی از EBV وجود دارد. این احتمال در کودکان و کسانی که پس از دوره طولانی سرکوب ایمنی تاکرو لیموس دریافت کرده‌اند، بیشتر است. 

12ـ مصرف همزمان تاکرولیموس و سیرولیموس باعث بروز مشکلات در زمینه بهبود زخم‌ها، نارسایی کلیه و دیابت تیپ 1 پس از پیوند در بیماران پیوند قلب می‌گردد. مصرف همزمان این دو دارو توصیه نمی‌گردد. 

13ـ جهت کنترل افزایش فشار خون و قند خون در بیماران که تاکرولیموس مصرف می‌نمایند می‌توان از داروهای کاهش‌دهنده فشار خون و کاهش‌دهنده قند خون استفاده نمود. 

14ـ دارو به طور تحقیقاتی در پیوندهای مغز استخوان، پانکراس، روده کوچک و ریه به کار رفته است. در بعضی موارد نیز جهت کنترل بیماری‌های اوتو ایمیون و پسوریازیس شدید استفاده شده است. 

15ـ توصیه می‌شود داروی رقیق شده در محفظه‌های شیشه‌ای یا پلی‌اتیلین گلایکولی نگهداری شود و پس از 24 ساعت دور ریخته شود. محفظه‌های ساخته شده از پلی‌وینیل کلراید باعث کاهش ناپایداری دارویی می‌گردد. 

نکات قابل توصیه به بیمار 

توصیه می‌شود جهت جذب مناسب دارو با شکم خالی مصرف شود. 

مصرف در کودکان 

در صورتی که کودک مبتلا به نارسایی کلیه و یا کبد نباشد به میزان بالاتری از دارو نسبت به بزرگسالان نیاز دارد. 

مصرف در شیردهی 

دارو در شیر ترشح می‌شود. در شیردهی استفاده نشود.

تداخل دارویی: 

اثر بر آزمایشهای تشخیصی 

تاکرولیموس می‌تواند باعث افزایش BUN، Cr، AST، ALT، LDH، ALP و گلوکز گردد. می‌تواند باعث کاهش هموگلوبین، منیزیم و پلاکت گردد. می‌تواند باعث افزایش یا کاهش پتاسیم و WBC گردد. 

مکانیسم اثر: 

فارماکوکینتیک 

جذب: جذب خوراکی دارو از دستگاه گوارش متغیر است. نیمه عمر جذب در پیوند کبد حدود 5 ساعت و 20 دقیقه می‌باشد فراهمی‌زیستی مطلق دارو 17% در پیوند کلیه بزرگسالان و 22% در پیوند کبد بزرگسالان می‌باشد. غذا، فراهمی‌زیستی و جذب دارو را کاهش می‌دهد. 

پخش: دارو به پروتئین‌ها (عمدتاً آلبومین و گلیکوپروتئین آلفا یک اسید) متصل می‌گردد و اتصال بالایی به اریتروسیت‌ها دارد. 

اتصال به پروتئین آن بین 99%- 75 % می‌باشد. پخش دارو در خون کامل و یا پلاسما به فاکتورهای متعددی بستگی دارد (هماتوکریت، دمای جداسازی پلاسما، سطح دارو و سطح پروتئین‌های پلاسما). 

متابولیسم: به‌طور گسترده توسط سیستم اکسیداز (عمدتاً CYP3A4) متابولیزه می‌گردد. 

دفع: کمتر از 1% دارو بطور دست نخورده در ادرار ترشح می‌گردد. 

8 نوع متابولیت در پلاسمای انسان شناسایی شده است. دو متابولیت (شامل دمتیله و دبل دمتیله) به ترتیب 10 و 7 درصد از سرکوب گری ایمنی تاکروسیموس را به عهده دارند. 

موارد منع مصرف و احتیاط: 

تداخل دارویی 

مصرف همزمان آزولها، بروموکریتپین‌، CCBها، سایمتیدین، کلاریترومایسین، دانازول، دیلیتازم، اریترومایسین، اتینیل استرادیول، متیل پردنیزولون، متوکلوپرامید، امپرازول و PI‌ها با متابولیسم تاکرولیموس تداخل ایجاد می‌نماید. مصرف همزمان کاربامازپین، فنی توئین، فنوباربیتال و ری فامپین سطح تاکرولیموس را کاهش می‌دهد، دوز تاکرولیموس افزایش می‌ یابد. 

داروهای سرکوب‌کننده ایمنی (بجز کورتیکواستروئیدهای آدرنال) احتمال عفونت را افزایش می‌دهند. توصیه می‌شود همزمان استفاده نشوند. 

واکسن‌های حاوی ویروس زنده می‌توانند باعث ایجاد عفونت فعال شوند. همزمان استفاده نشوند. 

مصرف همزمان داروهایی که سمیت کلیوی ایجاد می‌نمایند (مانند آمینوگلیکوزیدها، آمفوتریسین B، سیس پلاتین، سیکلوسپورین) باعث افزایش سمیت کلیوی می‌گردند. 

مصرف همزمان تاکرولیموس و سیکلوسپرین توصیه نمی‌شود، حداقل 24 ساعت قبل از شروع هر یک، دیگری باید قطع شود. 

آب گریپ فروت می‌تواند باعث افزایش سطح دارو در پیوند کبد گردد. 

عوارض جانبی پروگراف: 

ملاحظات اختصاصی 

1ـ دارو در کمترین میزان مؤثر به بیمار داده شود. 

2ـ در تمام موارد به همراه کورتیکواستروئیدها مصرف شود، در پیوند قلب با آزاتیوپرن یا مایکوفنولات استفاده شود. 

3ـ در بیمارانی که پس از عمل الیگوری دارند، تاکرولیموس پس از 48 ساعت تجویز می‌گردد. 

4ـ به علت احتمال آنافیلاکسی، اقدامات احتیاطی لازم صورت گیرد. 

5ـ شکل تزریقی دارو با نرمال سالین و یا دکستروز 5% رقیق شود و قبل از استفاده به غلظت بین mg/ml 0.02 - 0.004 برسد. 

6ـ بیمارانی که فرم وریدی دریافت می‌نمایند به مدت حداقل 30 دقیقه پس از شروع انفوزیون (و سپس به طور متناوب) تحت نظر باشند. 

در صورت بروز علائم آنافیلاکسی دارو قطع و اقدامات درمانی انجام گردد. 

توصیه می‌شود یک منبع اکسیژن و نیز محلول تزریقی اپی نفرین 1: 1000 در بالین بیمار قرار داشته باشد. 

7ـ به علت احتمال هیپرکالمی (هیپرکالمی ملایم تا شدید در 44-10% بیماران پیوند کبد با تاکرولیموس گزارش شده است)، سطح پتاسیم بیمار مانیتور شود، همچنین از مصرف دیورتیکهای حابس پتاسیم خودداری گردد. 

8ـ بیمارانی مبتلا به نارسایی کلیه تحت نظارت قرار گیرند (کاهش دوز در برخی موارد ضروری است). در بیمارانی که کراتینین پیوسته بالاست و به تنظیم دوز پاسخ نمی‌دهند تعویض تاکرولیموس پیشنهاد می‌شود. 

9ـ در بیمارانی که از نارسایی کبدی پس از پیوند رنج می‌برند مانیتور مداوم ضروری است زیرا این واقعه باعث افزایش نارسایی کلیه ناشی از سطوح بالای تاکرولیموس می‌شود. 

10ـ بیمارانی که تحت درمان با تاکرولیموس و سایر سرکوب‌کننده‌های ایمنی هستند در ریسک ابتلا به لنفوم و سایر بدخیمی‌ها می‌باشند (از جمله پوست). این احتمال به شدت و طول درمانی بستگی دارد (تا به نوع دارو). 

11ـ در بیمارانی که داروهای سرکوب‌کننده ایمنی مصرف می‌نمایند احتمال وقوع یک اختلال لنفوپرولیفراتیو ناشی از EBV وجود دارد. این احتمال در کودکان و کسانی که پس از دوره طولانی سرکوب ایمنی تاکرو لیموس دریافت کرده‌اند، بیشتر است. 

12ـ مصرف همزمان تاکرولیموس و سیرولیموس باعث بروز مشکلات در زمینه بهبود زخم‌ها، نارسایی کلیه و دیابت تیپ 1 پس از پیوند در بیماران پیوند قلب می‌گردد. مصرف همزمان این دو دارو توصیه نمی‌گردد. 

13ـ جهت کنترل افزایش فشار خون و قند خون در بیماران که تاکرولیموس مصرف می‌نمایند می‌توان از داروهای کاهش‌دهنده فشار خون و کاهش‌دهنده قند خون استفاده نمود. 

14ـ دارو به طور تحقیقاتی در پیوندهای مغز استخوان، پانکراس، روده کوچک و ریه به کار رفته است. در بعضی موارد نیز جهت کنترل بیماری‌های اوتو ایمیون و پسوریازیس شدید استفاده شده است. 

15ـ توصیه می‌شود داروی رقیق شده در محفظه‌های شیشه‌ای یا پلی‌اتیلین گلایکولی نگهداری شود و پس از 24 ساعت دور ریخته شود. محفظه‌های ساخته شده از پلی‌وینیل کلراید باعث کاهش ناپایداری دارویی می‌گردد. 

نکات قابل توصیه به بیمار 

توصیه می‌شود جهت جذب مناسب دارو با شکم خالی مصرف شود. 

مصرف در کودکان 

در صورتی که کودک مبتلا به نارسایی کلیه و یا کبد نباشد به میزان بالاتری از دارو نسبت به بزرگسالان نیاز دارد. 

مصرف در شیردهی 

دارو در شیر ترشح می‌شود. در شیردهی استفاده نشود.

اطلاعات دیگر: 

طبقه‌بندی فارماکولوژیک: ماکرولید مشتق از باکتری. 

طبقه‌بندی درمانی: سرکوب‌کننده ایمنی. 

طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C 

نام‌های تجاری: Prograf 

عوارض جانبی پروگراف

اعصاب مرکزی: آستنیا، تب، سردرد، بی‌خوابی، درد، پاراستزی، لرزش. 

قلبی - عروقی : افزایش فشار خون، کاهش فشار خون، درد قفسه سینه، ادم محیطی. 

دستگاه گوارش: درد شکم، بی‌اشتهایی، یبوست، اسهال، تهوع، استفراغ. 

ادراری - تناسلی: عملکرد ناقص کلیه، الیگوری، عفونت ادراری. 

خون: آنمی، لکوسیتوز، ترومبوسیتوپنی. 

عضلانی ـ اسکلتی: درد کمر. 

تنفسی: آتلکتازی، دیسپنه، افیوژن ریوی. 

پوست: بثورات جلدی، راش. 

سایر عوارض: آنافیلاکسی، آسیت. 

مسمومیت و درمان 

اطلاعات زیادی در دست نیست. 

این افراد عوارض جانبی غیر از آنچه در مورد دوزهای درمانی گزارش شده ندارند. 

اقدامات حمایتی انجام می‌گردد. 

به علت حلالیت آبی پائین و اتصال به پروتئین پلاسما و اریتروسیت، این دارو قابل دیالیز نمی‌باشد. 

اشکال دارویی پروگراف: 

اشکال دارویی: 

Capsule: 0.5, 1, 5mg 

Injection, Solution, Concentrate: 5 mg/ml, 1ml 

Ointment: 0.03% 

اطلاعات دیگر: 

طبقه‌بندی فارماکولوژیک: ماکرولید مشتق از باکتری. 

طبقه‌بندی درمانی: سرکوب‌کننده ایمنی. 

طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C 

نام‌های تجاری: Prograf 

عوارض جانبی 

اعصاب مرکزی: آستنیا، تب، سردرد، بی‌خوابی، درد، پاراستزی، لرزش. 

قلبی - عروقی : افزایش فشار خون، کاهش فشار خون، درد قفسه سینه، ادم محیطی. 

دستگاه گوارش: درد شکم، بی‌اشتهایی، یبوست، اسهال، تهوع، استفراغ. 

ادراری - تناسلی: عملکرد ناقص کلیه، الیگوری، عفونت ادراری. 

خون: آنمی، لکوسیتوز، ترومبوسیتوپنی. 

عضلانی ـ اسکلتی: درد کمر. 

تنفسی: آتلکتازی، دیسپنه، افیوژن ریوی. 

پوست: بثورات جلدی، راش. 

سایر عوارض: آنافیلاکسی، آسیت. 

مسمومیت و درمان 

اطلاعات زیادی در دست نیست. 

این افراد عوارض جانبی غیر از آنچه در مورد دوزهای درمانی گزارش شده ندارند. 

اقدامات حمایتی انجام می‌گردد. 

به علت حلالیت آبی پائین و اتصال به پروتئین پلاسما و اریتروسیت، این دارو قابل دیالیز نمی‌باشد. 

برگرفته از : دارونما

کبسول پروگراف + عوارض مصرف پروگراف (Tacrolimus) چیست؟ + موارد مصرف و تداخل دارویی پروگراف